Listopadowa melancholia

Listopad nie rozpieszczał mnie światłem, a ostatnie dni szczególnie były szare i ponure. Aż tu nagle, bam! Na zakończenie słońce, ale za to minus dziesięć na termometrze dziś rano :-)

Wczoraj wybraliśmy się na spacer do lasu. Zdjęć zrobiłam niewiele, ale przechadzka była przyjemna. Las cichy, tylko zmrożone liście chrzęściły pod nogami, a słońce wyglądało zza drzew.

Lubię takie światło w lesie

Śródleśne jeziorko w cieniu pokryte lodem

A na łąkach leciutka mgła

*  *  *

Człowiek, czyli ja, niby już dojrzały, na dodatek z inżynierskim spojrzeniem na świat, powinien zachować dystans do siebie. Ale rozwiązuje jakieś zabawne testy z internetu i cieszy się jak dziecko,
gdy wyjdzie mu taki wynik:

Artystka! Jesteś artystką! Twórcza siła płonie w Tobie niczym ogień. Jesteś młoda duchem, wszystko widzisz jako dzieła sztuki. Choćby nie wiem co się działo, nigdy się nie poddawaj. Widzisz piękno w każdej rzeczy i każdej sytuacji, i tak długo jak dostrzegasz te rzeczy, będziesz czuła się spełniona.

A jutro już GRUDZIEŃ  :-)
Pora zacząć regularne dokarmianie "kaczek" na parapecie za oknem. Kaczek - spytacie? Kubuś na wszystkie ptaszki mówi: kwa kwa i bardzo lubi oglądać zaokienne sikorki :-)
Jakby ktoś nie wiedział, skąd wziąć karmnik, to tu ściągawka.

Fotokołomyja

Koszmarna kumulacja zdjęciowa u mnie nastąpiła. Od dwóch tygodni wybieram i przygotowuję zdjęcia do pokazu w Stowarzyszeniu "Blur". Spotykamy się przy kawie i jedna osoba prezentuje swoje zdjęcia. Reszta się pastwi... E, nie, no aż tak źle nie jest ;-) ale, oczywiście, zależy mi, żeby pokazać zdjęcia najlepsze i takie, żeby nie było się do czego przyczepić... I niby już mam wszystko zapięte na ostatni guzik, a spotkanie nie wiadomo kiedy, bo nadchodzący czwartek odpada. Ale mętlik w głowie mam od tego gapienia się w monitor straszny, spać nie mogę... Co zamknę oczy, to przeglądam zdjęcia ;-)))
A tu wczoraj wpadł i zagarnął mnie kolejny projekt - tym razem muszę wyszukać zdjęcia zimowe. Na razie nie mogę więcej napisać, ale jak się uda, to na pewno się pochwalę :-)

* * *

Mam nadzieję, że nie tylko ja, ale również niektórzy bywalcy bloga, kibicujemy Kapitanowi Cichockiemu w rejsie dookoła świata. Z przykrością donoszę, że ostatnie wieści z okolic, o ironio, Przylądka Dobrej Nadziei są bardzo niepokojące i smutne:

Niestety nadchodzące informacje nie są ciekawe, a nawet powiem od razu, są bardzo nieciekawe! Tomek wszedł na maszt, by przymierzyć się do wymiany zniszczonego żagla na nowy fok. To co zobaczył, zmroziło Go. Z przerażeniem stwierdził, że maszt jest uszkodzony. Mówił o pęknięciu, ale niestety nie wiemy jak poważnym. Cichy uważa, że ten maszt raczej nie przetrwa kolejnego sztormu. Tym samym decyzja jest tylko jedna - wpłynięcie do Port Elizabeth. Pozostało już niewiele mil do tego celu, a pogoda będzie sprzyjająca. Na miejscu będzie można lepiej ocenić całą sytuację, ale to nie wygląda dobrze. W tej chwili ani zafalowanie ani stan masztu, jak twierdzi Tomek, nie zagraża Mu. Oczywiście jest bardzo ostrożny.

[Cytat z fejsbukowej strony Kapitana]

Wszystko wskazuje, że to może być koniec rejsu, choć ja mam nadzieję na jakiś cud... Czyżby do trzech razy sztuka?

Szkice...

...aparatem...

Podobno mam pecha...

...tak stwierdził Janusz, gdy dziś wracaliśmy do domu ze spaceru. Rano była piękna mgła, później zaczęło przebijać się słońce. Kiedy w końcu znaleźliśmy się w lesie, mgła zniknęła, słońce się schowało i wyszło dopiero wtedy, gdy jechaliśmy z powrotem ;-(
Ale nie dałam za wygraną, jakieś zdjęcia powstały...

Pięć i pół kilometra...

...dla niektórych to mało, dla innych nieźle. Tyle dziś przeszliśmy na porannym spacerze. I mgły nie było, ani rosy, ale widoki cudowne. Słońce jeszcze nisko, wiatru niewiele i cisza. Czasem tylko jakiś liść spadł na głowę...