środa, 31 października 2012

Ostatni dzień października

Herbatka z imbirem i goździkami, książka, kocyk...






* * *


Moja ukochana FCB ;-)


Poklikajcie dziś w obrazek Googla (koniecznie z głosem ;-)



niedziela, 21 października 2012

Misz masz niedzielny

Rano gęsta mgła, ale uznaliśmy, że i tak szkoda siedzieć w domu. Objechaliśmy jezioro Wulpińskie, pospacerowaliśmy w Gietrzwałdzie, zjedliśmy obiad w Ostródzie. Kolejne zdjęcia drzew jesiennych zapełniły komputer, ale postanowiłam, że dam Wam trochę od nich odpocząć...


Tor kajakowy w Ostródzie


Pan i Pies


Reebok ;-)


Szczygiełek


Herbatka jesienna


Janusz i Debra

sobota, 20 października 2012

Brzask

Wczoraj poszperałam, zapisałam na karteczce godzinę wschodu Słońca, a dziś rano o 6:00 już jechaliśmy w plener. Było jeszcze ciemno, tylko niebo na wschodzie lekko zaróżowione. Tu i ówdzie gęsta mgła. Wysoko na niebie świecił Jowisz w towarzystwie Oriona, a kierunek wschodni pokazywała jasna Wenus.
Było jak w bajce :-)))


Jeszcze Słońce nie wzeszło

W dolinkach mgła

Debiśka oczywiście w biegu

Rozwidnia się

I wzeszło...

Nasza aleja o świcie (klik)

piątek, 19 października 2012

Krótka wycieczka o zmierzchu

Janusz wrócił z pracy, zjedliśmy szybki obiad i pojechaliśmy zaczaić się na zachodzące słońce w alei. Ale korki, piątkowe korki w mieście nas zgubiły i zajechaliśmy na miejsce pół godziny za późno! Przegrywamy już 0:3, kompletna porażka ;-(
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na krótki spacer po Barczewie - prawie nocny, bo już w ciemnościach. Wyglądało nieźle, trzeba będzie zweryfikować za dnia.


Samoloty bazgrały po niebie


Ściemniło się szybko


Jowisz nad Barczewem


Synagoga - dziś Galeria Sztuki


Ze spaceru po miasteczku


Dla niezorientowanych - zakład karny


poniedziałek, 15 października 2012

Drugie starcie

I znowu porażka. Albo piękna aleja, albo słońce ;-( Ale ja się ciągle czaję, jestem czujna i mam zamiar złapać jeszcze słoneczne światła i cienie wśród rzędów starych drzew.

Jesienne pole


Klucz gęsi przeleciał mi nad głową


Zza szyby samochodu


Na drodze


Jak w tunelu


Z punktu widzenia liścia

sobota, 13 października 2012

Stratos

Zdjęcie ze strony misji

Na jutro, 14 października, zaplanowano kolejną próbę rekordowego skoku Felixa Baumgartnera.

Baumgartner zamierza pobić światowy rekord wysokości skoku spadochronowego, a także rekord najwyższego lotu załogowego balonem i najdłuższego spadku swobodnego. Ma również zamiar, jako pierwszy w historii człowiek, przekroczyć prędkość dźwięku podczas swobodnego spadania.

Balon w czasie lotu trwającego około trzech godzin wyniesie śmiałka na wysokość 36 576 metrów, czyli trzy razy wyżej niż pułap osiągany przez odrzutowce. Temperatura osiąga tam minus 70 stopni Celsjusza. Baumgartner po upływie pół minuty od opuszczenia kapsuły, na wysokości około 30 km, osiągnie prędkość co najmniej 1110 km/h (więcej niż prędkość dźwięku na tej wysokości; pamiętajmy, że jest ona na różnych wysokościach różna) Później, gdy atmosfera stanie się bardziej gęsta, spowolni skoczka. Po pięciu minutach swobodnego opadania Felix otworzy główny spadochron. Cały lot potrwa ok. 15 minut.
Podczas swobodnego spadania Baumgartnerowi niezbędna będzie stabilizacja, aby nie zaczął obracać się wokół własnej osi. Przy tak ogromnej prędkości wirowanie mogłoby go zabić, a nawet doprowadzić do rozerwania ciała na kawałki (testy z manekinami wykazały, że osiągają one do 200 obrotów na minutę). Bez specjalnego uciskającego ciało kombinezonu płyny ustrojowe zagotowałyby się, a człowiek w takich warunkach mógłby przeżyć zaledwie kilkanaście sekund.
Zespół Baumgartnera ma plan awaryjny na wypadek każdego zdarzenia oprócz jednego: pęknięcia balonu tuż po starcie. Wtedy kapsuła runęłaby na ziemię, a skoczek nie zdążyłby jej opuścić i wylądować. Graniczna, bezpieczna wysokość to 600 m.

Zdarzenie ma być transmitowane na stronie jednego ze sponsorów, Red Bulla, ale organizatorzy zapowiadają 20-sekundowe opóźnienie transmisji na ewentualność nieszczęśliwego wypadku. Wyczyn śledzić będzie około 30 kamer umieszczonych m.in. na kombinezonie skoczka, w kapsule, na ziemi i na pokładzie śmigłowca.

Poprzedni rekord ustanowił Joseph Kittinger w dniu 16 sierpnia 1960 roku. Był wówczas kapitanem US Air Force, skoczył z wysokości 31 333 metrów. Skok ten był częścią projektu "Excelsior III", testującego sposoby bezpiecznego sprowadzania na ziemię pilotów samolotów katapultujących się na dużych wysokościach. Joseph Kittinger od początku uczestniczy w projekcie Red Bull Stratos jako mentor austriackiego skoczka.

Felix Baumgartner przygotowywał się do tego wyczynu od pięciu lat. W marcu i lipcu tego roku skoczył z wysokości 21 600 metrów i 19 456 metrów. Ryzyko śmierci nigdy nie powstrzymywało „Nieustraszonego Felixa". Od lat uprawia ekstremalne skoki spadochronowe. Skakał z posągu Chrystusa w Rio de Janeiro (skok jeden z najniższych, a przez to bardzo niebezpieczny), z wiaduktu Millau we Francji (byłam, widziałam - wiadukt, nie skok ;-) i wieżowca w Taipei na Tajwanie. Skoczył też w głąb Ziemi – w dół 180-metrowej jaskini w Chorwacji. Zaliczył ponad 2,5 tys. skoków z samolotów i helikopterów.

Misja ma nie tylko wymiar bicia rekordów. Ma przynieść pożytki także dla społeczności naukowców - pomoże w rozwoju nowej generacji skafandrów kosmicznych. Wspiera także rozwój systemów spadochronowych. Dzięki zdobytym doświadczeniom być może uda się opracować sprzęt ratujący kosmonautów przy ich awaryjnym sprowadzaniu z kosmosu.

Po udanym wyczynie Baumgartner planuje osiąść ze swoją dziewczyną w górach i latać jedynie śmigłowcem ratowniczym. Oby mu się udało!


Aktualizacja w niedzielny wieczór:

Wylądował szczęśliwie!!! Emocje nieprawdopodobne :-)))

Zdjęcie ze strony misji

Po słowach Joe Kittingera - Start the cameras and our guardian angel will take care of you - Felix wyskoczył z kapsuły na wysokości 39045 m, a po 9 minutach i 3 sekundach wylądował bezpiecznie. Spadał swobodnie 4 minuty 19 sekund (czyli nie zdołał pobić rekordu Kittingera). Osiągnął rekordową prędkość 1137 km/h

Liściopad

Pofarbowałam listki...








** ** **

Przyłapałam kota na słoneczku...





środa, 10 października 2012

O zającu ;-)

Z samego rana dostałam od Przyjaciela list z załącznikiem. Dzielę się z Wami na dobry dzień :-)





*  *  *

A za oknem słońce i deszcz, na zmianę. I zimno okropnie...








sobota, 6 października 2012

My w aleje, a tu leje

Rano zachęcające niebieskie niebo, po wietrznej nocy. Wyruszyliśmy w plener. Niestety, gdy dojeżdżaliśmy do Kierzbunia było już pochmurno. W połowie naszego pieszego spaceru zaczęło porządnie padać, a do auta wróciliśmy cali mokrzy. Ale w sumie spacer udany i nadzieja, że jeszcze będzie słoneczne popołudnie, żeby uwiecznić piękną aleję na niezłych fotografiach.

Na początku drogi jeszcze słonecznie


Uroczo, prawda :-)


Debra podziwia widoki, a raczej wypatruje, czy można coś zaganiać, jak na psa zaganiającego przystało


Tam, za górkę poszliśmy


Oj, czemu nie ma słońca!


Tu już kapało


I rozpadało się na dobre


Środek dnia ;-(